پُست و کور چیست؟

در پی درمان اندو و از بین رفتن عصب دندان و عدم وجود مکانیزم آب رسانی تاج دندان ضعیف و شکننده می شود و ممکن است حجم زیادی از تاج دندان به علت پوسیدگی، در جریان درمان برداشته شود. پس آنچه از دندان باقی می ماند کم و ضعیف است و قادر نیست مانند دندان عادی ادامه حیات دهد. در نتیجه دندان پزشک از روش درمانی پست و کور استفاده می کند.
پُست ها، پین های کوچکی هستند که داخل ریشه دندان هایی که عصب کشی شده اند و تاج کافی ندارند، قرار می گیرند و برای ساخت مجدد تاج و یا روکش عمل می کند و به دندانپزشک اجازه میدهد تاج از دست رفته را بازسازی کند. از انواع پست ها می توان به پست فلزی، پست ریختگی و فایبر پست ها اشاره کرد. در چند دهه گذشته دندانپزشکان از پست های فلزی و ریختگی استفاده می کردند که آن زمان درمانی رضایت بخش بوده. اما امروزه به علت پیشرفت های علمی و دغدغه زیبایی در مقوله دندانپزشکی زیبایی ، فایبرپست ها جایگزین مدل های گذشته شده اند. فایبرپست ها به علت داشتن ضریب کشسانی نزدیک به دندان، یک توازن در پخش نیرو و استرس وارد به دندان برقرار می کنند و در نتیجه احتمال شکست ریشه دندان به شدت کاهش می یابد و این از دیگر مزیت های پست های فایبری نسبت به پست های فلزی است.
کور به طور معمول از جنس آمالگام و کامپوزیت است و واسطه اتصال پست به کرون یا همان تاج سرامیکی یا متال سرام می باشد. برای آنکه تاج بازسازی شده کار آمد باشد و در دهان باقی بماند نیاز دارد به ریشه دندان متصل شود، در واقع به پستی که داخل ریشه کار گذاشته شده وصل شود و این واسطه گری به عهده کور می باشد.